Τα δικά μας παιδικά πάρτυ

Τα δικά μας παιδικά πάρτυ είχαν χρώμα κόκκινο, γεύση τούρτας σοκολάτα με γαρνίρισμα σαντιγύ, μυρωδιά από τυροπιτάκια με φύλλο σφολιάτας που σιγοψήνονταν στον φούρνο και αισθητική μαμάς, δηλαδή τα πάντα φτιαγμένα και στολισμένα από τα χεράκια της.

Το τελετουργικό της προετοιμασίας είχε ως εξής:

Καλούσαμε τους φίλους και συμμαθητές λίγες ημέρες πριν, μοιράζοντας προσκλήσεις που απαντούσαν στις καίριες ερωτήσεις Πότε; Τι ώρα; Που;

Το σπίτι στολιζόταν υποτυπωδώς: έβγαινε από το ντουλάπι το καλό τραπεζομάντιλο της γιαγιάς, με κέντημα κοφτό και δαντέλα στο βελονάκι, για το τραπέζι που θα στηνόταν η τούρτα. Τέλος.

Ετοιμάζαμε τα δωράκια που θα δίναμε στους φίλους μας: φτιάχναμε μικρές συσκευασίες από χρωματιστό χαρτί και τις γεμίζαμε με μικροπράγματα που είχαμε αγοράσει από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, όπως χρωματιστά μολύβια, γόμες, ξύστρες, χάρακες, αυτοκόλλητα, κουτάκια με πλαστικούς συνδετήρες σε σχήμα καρδιά.

Η μαμά έφτιαχνε την τούρτα. Μπισκότα ή σαβαγιάρ, κρέμα σοκολάτα, μπισκότα ή σαβαγιάρ, κρέμα σοκολάτα, περίτεχνο γαρνίρισμα με σαντιγύ και ένα ή περισσότερα κερασάκια on top! Αυτά τα απλά που φάνταζαν υπέροχα.

Αγοράζαμε πορτοκαλάδα και τσιπς, πλαστικά πιατάκια, κουταλάκια και χρωματιστές χαρτοπετσέτες από το σούπερ μάρκετ, ψήναμε πολλά ταψιά τυροπιτάκια, στολίζαμε τα μπολ με σοκολατάκια Τζοκόντα και καριόκες για τους μεγάλους και διαλέγαμε τις κασέτες με μουσική που είχαμε γράψει ειδικά για το πάρτυ, ενώ στο τέλος πάντα υπήρχε χορός, ή πιο σωστά αυτοσχέδιες χορογραφίες στο κλίμα των video clips που βλέπαμε φανατικά στο MTV.

Παραλειπόμενα:

Δεν καλούσαμε κλόουν και λοιπούς διασκεδαστές. Παίζαμε μόνοι μας και τσακωνόμασταν και στο τέλος γινόμασταν ξανά φίλοι και μοιραζόμασταν την ίδια πορτοκαλάδα.

Τα μικρότερα ξαδερφάκια μας φορούσαν τα ρούχα που φορούσαμε εμείς στο περσινό μας πάρτυ.

Τα δώρα που μας έφερναν ήταν συνήθως βιβλία και επιτραπέζια παιχνίδια. Και ήταν τα καλύτερα.

Παίζαμε μουσικές καρέκλες και διαγωνισμό τραγουδιού και παντομίμα. Ανταλλάσαμε κασέτες με αφιερώσεις και γράφαμε στο παιδικό μας λεύκωμα πόσο καλά περάσαμε στο πάρτυ και ότι θα μείνουμε όλοι φίλοι για πάντα.

Δεν γνωρίζαμε τι σημαίνει τουρτιέρα. Πιστεύαμε ότι ο φυσικός χώρος κάθε τούρτας είναι ο ίδιος δίσκος από διάφανο πλαστικό.

Δεν στολίζαμε το σπίτι με περίτεχνα διακοσμητικά. Το μόνο που κάναμε ήταν να φουσκώνουμε μπαλόνια. Όλο το πρωινό.  Μετά τα δίναμε στη μαμά για να δέσει κόμπο την άκρη.

Μας έβγαζαν πολλές φωτογραφίες με την παλιά Canon του μπαμπά, τις εμφανίζαμε αμέσως και φτιάχναμε άλμπουμ πάρτυ-γενεθλίων.

Τα δικά μας παιδικά πάρτυ είχαν χρώμα κόκκινο, γεύση σοκολάτας και μυρωδιά από φύλλο που φουσκώνει στο φούρνο. Και μεγαλώναμε όμορφα. 

Άννα