Στο όνειρο μου, ζω ξανά και ξανά τη νύχτα του παιδικού μου πάρτυ. Λάθος...
Στο όνειρο μου, ζω ξανά και ξανά τη νύχτα πριν από το παιδικό μου πάρτυ.
Αυτές τις μαγικές ώρες που σαν απαραίτητη ιεροτελεστία, εγώ με τη μητέρα μου δίναμε στη γιορτή ζωή,
φτιάχνοντας τη σοκολατένια τούρτα και συναρμολογώντας χάρτινα δώρα με ζαχαρωτά για τους φίλους μου.
Ανάμεσα σε κατάλευκη σαντιγύ, κορδελάκια, φιόγκους και μπαλόνια αναρωτιόμουν αν ήταν αυτή, η νύχτα που περίμενα όλο το χρόνο,
γιατί τότε ακριβώς είχα μερίδιο στον προσωπικό παιδικό μου παράδεισο.
Πίσω στο σήμερα, όταν δεν ονειρεύομαι, βρίσκω την ευτυχία φτιάχνοντας τάρτες με φρούτα, ζύμες, φουσκωτές μαρέγκες και υψώνοντας τούρτες για τους φίλους μου,
τους οποίους σταθερά λατρεύω και παχαίνω!
Έχω αδυναμία στο μαύρο πιάνο μου και στη μαύρη σοκολάτα.
Θεωρώ εξέχουσας σημασίας έναν ζεστό πρωινό καφέ όσο και ένα αξημέρωτο πάρτυ, χορεύοντας με τους αγαπημένους μου.
Στη κουζίνα μου υπάρχει πάντα γλυκό,
είναι θέμα αξιοπρέπειας και ευλογίας.
